Nakaligtas sa mga Kalamidad sa Ilang: Kwento ni Dr. Grant Lipman

Mayroong isang toneladang paghahanda na napupunta sa pagpaplano ng iyong paglalakbay sa labas – pag-book ng reserbasyon, pagrepaso sa mga available na programa at aktibidad, pag-iimpake ng iyong gamit, pag-double check sa lagay ng panahon, atbp. Ang lahat ng ito ay ginawa sa pag-aakalang magagawa mo upang makarating doon at bumalik muli. Eh, paano kapag hindi mo kaya?

May ganyan akong kwento, nakakalungkot. Labinlimang milya papunta sa Great Smoky Mountains, sa aking unang backpacking trip, ang aking ama ay tumawid sa isang troso at papunta sa isang butas, napunit ang ACL, MCL, at PCL. It took the better part of two excruciating days – and a chance encounter with a friendly local – to hacked him and our supplies back.

Ito ang mga eksaktong senaryo na ginugol ni Dr. Grant Lipman, ang aming panauhin para sa edisyong ito ng #StoriesByLeaveNoTrace, sa kanyang karera sa pagpigil at paglutas ng problema sa Stanford's Wilderness Medicine Fellowship.

Ang pangalang iyon ay maaaring mukhang pamilyar sa marami sa aming mga miyembro – si Dr. Grant ay ang may-akda ng The Boy Scouts of America's Scouting Guide to Wilderness First Aid , isang staple ng boy scout outing.

Sa paghahangad na tulungan tayong lahat sa labas ng bahay, at sa mga pag-unlad sa teknolohiya, tinutulungan niya na ngayong patakbuhin ang GOES Health App , ang tanging pinagsama-samang panlabas na platform ng medikal na ginawa, may tauhan at itinayo ng mga nangunguna sa buong mundo na mga doktor ng gamot sa kagubatan. Para sa mga miyembro ng Leave No Trace, ang panayam na ito ay may kasamang bonus para sa iyo – isang libreng buwang pagsubok ng app.

Sa isang mahaba, natapos na karera sa lumalagong larangan ng medisina sa kagubatan, at habang-buhay na pamumuhay ng Leave No Trace ethos, sinamantala ko ang pagkakataong marinig ang higit pa tungkol sa kanyang kuwento. Sana ay nasasabik ka sa kadalubhasaan ni Dr. Grant tulad ko.

Dr. Grant, salamat sa iyong oras at sa iyong mga kontribusyon sa labas. Maaari ba tayong magsimula sa isang malawak na pangkalahatang-ideya ng iyong larangan? Ano ang gamot sa kagubatan at kailan ito naglalaro?

Dr Grant: Ang gamot sa kagubatan ay ang pag-iwas, paggamot, at pag-unawa sa mga emergency sa kalusugan sa labas. Ang aming venue ay anumang oras na nasa labas ka at malayo sa imprastraktura ng tradisyunal na gamot. Kapag wala kang 911, mga ospital, pangunahing pangangalaga – doon pumapasok ang gamot sa kagubatan.

Gayunpaman, ang kahulugan ng gamot sa kagubatan ay isang gumagalaw na target sa mga araw na ito. Ibig kong sabihin, ginawa ng Hurricane Katrina ang SuperDome sa New Orleans sa isang disaster wilderness area. Ang pagbabago ng klima ay patuloy na hinuhubog ang larangan na may matinding kaganapan. Ang katotohanan ng mga emerhensiya sa kalusugan sa labas ay nagiging higit na kapansin-pansin sa bawat araw.

Ang aking personal na pagpapahalaga sa gamot sa kagubatan ay nagbago din sa paglipas ng mga taon. Hindi lang ito nangyayari kapag umaakyat sa 6,000 metrong mga taluktok o tumatakbo sa ultramarathon... Ito ay para sa sinumang sumusubok na lumabas doon at magkaroon ng masayang weekend. Ito ay talagang tungkol sa aplikasyon ng kaligtasan.

Tulad ng kwentong ibinabahagi mo sa akin, Michael... kapag may nangyaring masama, kailangan mong bumalik.

Oo, ikaw mismo ang nagsimula sa gamot sa kagubatan sa likod ng isang personal na karanasan, tama? Gusto mo bang ibahagi ang pinagmulang kuwentong ito?

Dr. Grant: Oo naman! Lumaki ako sa Pacific Northwest - pag-akyat at pag-ski sa mga bulkan at lahat ng mga bato sa Oregon. Hindi talaga ako nagkaroon ng anumang pinsala. Sa tingin ko kapag 21 ka na, pakiramdam ng lahat ay walang talo.

Pagkatapos, gayunpaman, ako ay backcountry skiing sa Southern Alps ng New Zealand para sa isang exchange program. Habang bumababa sa isang matarik na dalisdis, nag-skid ako mula sa isang bangin at natigil sa landing, ngunit ang malambot na niyebe ay nagpatuloy sa aking katawan habang huminto ang aking ski.

Pinutol ko at pinutol ang isang bungkos ng ligament sa aking tuhod... at kinailangan kong lumikas nang mag-isa ng ilang libong patayong talampakan ang layo mula sa sinuman. Patuloy na bumagsak ang aking binti sa akin at nakakapanghina na itong bumaba. Nagtapos ako sa pagkuha ng malawak na rehab noong kolehiyo para makabalik sa porma.

Bago ang kaganapang iyon, naging art major na talaga ako. Ngunit, habang iniisip ng aking isipan ang karanasang iyon, ang ideyang ito ng pangangalaga sa sarili ay patuloy na bumabalik sa akin. Ako ay nabighani sa ideya ng pagpapanatiling ligtas sa iyong sarili. At higit pa, paano ko matututunan ang sining at espesyalidad ng pagpapanatiling ligtas sa iba?

At paano ito lumago sa isang karera sa medisina sa kagubatan?

Dr. Grant: Kaya nagtapos ako ng pagsasanay sa pang-emerhensiyang gamot sa loob ng ilang taon. Ako ay talagang isang dating propesor ng pang-emerhensiyang gamot sa Stanford, kung saan ako ay isang kapwa mga dalawampung taon na ang nakalipas at pagkatapos ay aktwal na nagpatakbo ng programa ng gamot sa kagubatan doon sa loob ng maraming taon.

Ang gamot sa kagubatan ay naging aplikasyon ng mga kasanayan sa pang-emergency na gamot at pag-iisip sa isang panlabas na kapaligiran. Ang skillset ng improvisation ay susi - paggawa ng marami sa kaunti. At hindi lamang pagpapagamot, ngunit pag-iwas din sa mga pinsalang ito.

Sa kasamaang palad, ang mga masasamang bagay ay nangyayari sa magagandang lugar. Ang kaalaman kung paano ihanda at tratuhin ang mga iyon ang naging mundo ko. Noong panahong iyon, ang Stanford lamang ang nag-iisang samahan ng gamot sa kagubatan sa bansa. Ngayon sa tingin ko mayroong mga 20.

Talagang itinuon ko ang aking lakas sa mga paraan upang madagdagan ang access at kaligtasan sa labas. Paano nagkakaroon ng pagkakataon ang mga tao na ligtas na galugarin ang kanilang mga napiling kapaligiran? Paano ka makakarating sa matataas na lugar nang ligtas? Paano ka magpatakbo ng ultramarathon? Paano mo ginagamot ang mga paltos? Paano mo maiiwasan ang heat stroke?

Ang aking pananaw ay nagbago mula sa paggawa ng mga ekspedisyong ito at paglabas doon sa "paano natin inilalantad ang masa sa mga magagandang lugar na ito nang ligtas?" Kung mas maraming positibong karanasan ang maaaring magkaroon ng mga tao, mas malamang na ipagpatuloy ito ng mga tao at isama ang kanilang pamilya at mga kaibigan, na nagpo-promote ng ligtas na pag-access sa mga nasa labas na ito na gusto nating lahat.

Ang aking edukasyon, pananaliksik, pag-publish, at ngayon ang aking trabaho sa GOES ay tungkol dito, pagkuha ng impormasyong ito at ilagay ito sa iyong palad.

Sa kabila ng pinsala sa tuhod, parang nagkaroon ka na ng ilang kahanga-hangang karanasan sa kalikasan, na kadalasang kasama sa iyong trabaho bilang isang medic. Mayroon bang partikular na kuwento na gusto mong ibahagi?

Dr. Grant: Oo naman. Ang pinaka-nakakahintong karanasan sa labas ay ang mga personal na paglalakbay kasama ang mga bagay na ibinahagi ko sa iba. Kapag nag-iisa ka, talagang nakaka-touch ka sa kung ano ang sarili mong comfort zone.

Kamakailan, bago ang pandemya, ginawa ko ang aking unang 50 milyang ultramarathon sa Marin Headlands sa labas ng San Francisco. Hindi ko kailanman isinaalang-alang ang ideya ng walang hanggang paggalaw sa loob ng labindalawang oras... ang ideya ng pag-akyat ng higit sa 10,000 talampakan, paglipat sa mga marine layer ng fog na lumalabas sa Pacific, at patuloy na gumagalaw sa buong panahon.

Ang pagbabahagi niyan sa aking mga kaibigan, pagbabahagi ng ideyang iyon na kayang takpan ng iyong katawan ang ganitong uri ng lupa, nang kumportable, ay isang kahanga-hangang pagpapahalaga sa kung ano ang nagagawa ng human kinetics.

Kami ay konektado salamat sa Leave No Trace's partnership sa GOES Health App, na tumutulong sa mga tao sa field. Maaari mo bang ibahagi ang kuwento sa likod ng GOES?

Dr. Grant: Ito ay isang paghantong ng mga kadahilanan. Sa nakalipas na 15 taon, susubaybayan ako ng mga tao at padadalhan ako ng mga email, text, kasama ang lahat ng mga tanong at alalahanin na ito mula sa buong mundo. Tulad ng marami sa amin sa field, kinuha mo ang telepono, tinutulungan mo ang mga taong ito.

Pagkatapos, sa tag-araw ng 2019, nagri-ring ang telepono. Ito ay isang maginoo at ang kanyang asawa na hindi ko pa nakikilala, sinabi na siya ay nakagat ng isang rattlesnake. Ano ang dapat nilang gawin?

Nasa ospital na siya, at naantala niya ang paulit-ulit na envenomation. Isang malubha, bihirang kaso nito. Nabigyan ko siya ng kaunting pangangalaga sa antas ng concierge. At naisip ko ito…

Narito ang isang tao na nakatira sa Silicon Valley na mayroon ng lahat ng kanilang mga mapagkukunan sa kanilang pagtatapon, ngunit kailangan niyang i-Google ang aking pangalan upang makakuha ng tulong sa kanyang kagat ng ahas. Kailangang mayroong paraan upang maihatid ang antas na ito ng agham at katotohanang nakabatay sa ebidensya sa lahat na may lahat ng antas ng access sa mga mapagkukunan.

Doon nagmula ang GOES. Ang nagsimula bilang isang ideya ng isang grupo ng mga eksperto sa gamot sa kagubatan na tinatawag ay reverse-engineered, naging "paano nakukuha ng mga tao ang kanilang impormasyon sa mga araw na ito?"

Gusto naming iwasan ang Dr. Google phenomenon. Nais naming ilabas ang pinakatumpak, up-to-date na impormasyon sa kanilang mga telepono sa isang natutunaw, madaling lapitan na format.

Kaya ang GOES ay nagmumula sa isang pagnanais na ilagay ang pinakamahusay na impormasyon ng gamot sa kagubatan sa iyong palad, kahit na (at lalo na) kapag wala kang access sa broadband. Ang pagkakaroon ng offline, klinikal na tool sa pagpapasya na maaaring magturo sa iyo sa mga desisyon kung saan maaaring manatili at maglaro ang isang tao, o kung kailangan nilang lumabas.

At pagkatapos, kapag mayroon kang koneksyon, makipag-ugnayan sa mga propesyonal sa medisina sa kagubatan. Sa mga pag-unlad sa teknolohiya ng broadband, ito ay nagiging mas naa-access sa lahat ng mga lugar.

Ano ang pakiramdam mo na ang GOES Health App, at ang gamot sa kagubatan sa kabuuan, ay umaayon sa etika ng Leave No Trace?

Dr. Grant: Ang misyon ng GOES ay itaguyod ang ligtas at kasiya-siyang mga paglalakbay at pakikipagsapalaran sa labas. At, mabuti, hindi mo mae-enjoy ang labas kung ang labas ay nasira. Wala kang kabanalan ng karanasan.

Higit pa ito sa malalaking bagay tulad ng pagbabago ng klima. Tungkol din ito sa paglaki ng partisipasyon. Nakikita namin ang mga rate ng pagbisita sa pambansang parke na tumataas ng 200%. Nagsilabasan na ang lahat.

Hindi ka makakapagpraktis ng gamot sa kagubatan kung walang kagubatan.

Mayroon bang isang maliit na tip o trick na nais mong malaman ng lahat ng tao bilang isang dalubhasa sa gamot sa kagubatan?

Dr. Grant: Mayroon akong trick – ito ay maliit para sa mga paltos. Masasabing isa sa mga pinakakaraniwang pinsala sa labas. Nakukuha sila ng lahat.

Nag-aral kami ng paper tape. Basic, maliit na 35-cents-a-roll paper tape. Ito ay napaka, napakakinis at maaaring pumunta saanman sa iyong mga paa o bahagi ng katawan na maaaring may predisposed sa mga paltos. Ang murang maliit na pretaping na ito ay ipinakita sa pagpapababa ng mga paltos nang pataas ng 40%.

Ang huling tanong ay nananatiling pareho para sa lahat. Kung ang lahat ng iyong karanasan sa buhay ay maaaring isama sa isang pangungusap ng payo para sa mga tao, ano ang ibabahagi mo?

Dr. Grant: Sasabihin ko pace yourself [laughs] . Ang buhay ay isang marathon, hindi isang sprint, pagkatapos ng lahat.