Anong ginagawa natin dito? Isang pagmuni-muni sa halaga ng Leave No Trace

Lansing, Michigan – Ang mga tao ay madalas na naglalabas ng iba't ibang isyu kapag ipinakilala namin sa kanila ang ginagawa namin sa Leave No Trace:

"Hindi ba dapat sinusubukan mong alisin ang plastic?"

"Ang mga residente ng Flint ay walang access sa malinis na inuming tubig."

"Ano ang ginagawa mo tungkol sa pagbubukas ng ating mga pampublikong lupain para sa pagkuha?"

Bilang isang organisasyong etika sa kapaligiran, ang malawak na pagkakaiba-iba ng mga isyu sa etika sa kapaligiran ay inilalagay sa ating paanan, na marami sa mga ito ay seryoso at apurahang mga isyu. Tumutugon kami sa pamamagitan ng pagkilala sa kahalagahan ng pagharap sa mga single-use na plastic, pagtugon sa kawalan ng hustisya sa lipunan, pag-iingat ng pampublikong lupain para sa pampublikong paggamit, atbp., ngunit inuulit ang isang bagay sa linya ng, "hindi talaga iyon ang pinagtutuunan namin ng pansin," at magpatuloy sa pagsasabi tungkol sa pagbabawas ng mga basurang dinadala nila sa ilang, pagprotekta sa mga sapa at lawa mula sa dumi ng tao at aso, at iba pang mga tip para sa pagpapanatili ng kalusugang ekolohiya at aesthetic na halaga ng mga pampublikong lupain na bukas pa rin sa atin. Ngunit, para sa amin na nakatuon sa paggugol ng aming oras na nakatuon sa mga epekto sa ligaw na kalikasan mula sa paggamit ng libangan ng tao, pinipilit ng mga tanong na ito ang pagmuni-muni sa pagiging karapat-dapat ng aming layunin. Ang Leave No Trace ay tumatagal ng mahabang pagtingin at nakatutok sa pagdadala ng unti-unti at matibay na pagbabago sa mga saloobin at pag-uugali patungkol sa ating mga pampublikong lupain. Ngunit, may mga isyu sa moral na malamang na mas mahalaga kaysa sa pagprotekta sa biological na crust ng lupa mula sa pagyurak sa ilalim ng mga paa ng mga taong nagbabakasyon sa disyerto, at ang mga ito ay hindi limitado sa kapaligiran. Kaya, paano natin ilalaan ang ating oras, lakas at mapagkukunan sa isang isyung etikal na para sa marami ay maaaring mukhang mabuti , ngunit hindi kinakailangan , dahil sa laki ng kawalang-katarungan sa mundo, at ang banta sa buhay at sibilisasyon ng tao na ang ating pag-asa sa fossil fuels at pang-industriya na produksyon ng pagkain pose? Minsan ay pareho nating tinatanong ang ating sarili. Naglalakbay kami sa mga magagandang lugar, upang makipagkita sa mga taong pipiliing bumisita, nag-aalok ng payo sa pagpapanatiling ligaw sa aming mga ligaw na lugar para sa mga susunod na henerasyon upang tamasahin, habang ang lahat ng mga kalupitan sa buong mundo ay ginagawa, at ang aming mga pulitiko ay nagpapakita ng kaunti o walang determinasyon sa pagtugon sa pandaigdigang kapaligiran sakuna. Hindi ba dapat tayo ay nakikiisa sa mga pagsisikap na matugunan ang iba pang mga isyung ito? Pagkatapos ng lahat, kung ang pandaigdigang pagbabago ng klima ay hahayaan na mawalan ng kontrol, maaari nating makita ang mga pagbabago sa ekolohiya sa ilang henerasyon lamang na pumipigil sa mga lokal na pagsisikap sa konserbasyon na ginawa ngayon. Mayroon bang paraan upang maalis ang maliwanag na salungatan na ito?

Una, ang isang eksaktong katulad na argumento ay maaaring i-level sa sinumang naghahangad ng anumang bokasyon na ang katapusan ay hindi gaanong moral, o kahit na amoral. Ang mga entertainer ng lahat ng mga guhitan - mula sa mga aktor hanggang sa mga musikero hanggang sa mga koponan sa sports ay nakikibahagi sa kung ano, kung ihahambing sa iba pang mga pangangailangan ng tao, ay madaling matatawag na kawalang-galang. Ang ilang mga artistikong gawa, sa pinakakaunti, ay tumatawag ng pansin sa pagpindot sa mga isyu sa moral, at sa gayon ay maaaring makakuha ng pass sa tanong na nasa kamay, ngunit karamihan sa sining na nilikha sa buong kasaysayan ay nakatuon sa proseso ng paglikha ng isang bagay na maganda para sa sarili nitong kapakanan. Gayunpaman, dahil ang parehong argumento ay maaaring gamitin sa pagpuna sa mga hangarin na hindi natin karaniwang kinukuwestiyon ay hindi nangangahulugan na ang pagpuna ay hindi makatwiran. Pagkatapos ng lahat, ang mga artista, entertainer at iba pang mga bokasyon na hindi nakatuon sa pagpindot sa mga isyu sa moral , ay hindi sinasabing nakikibahagi sila sa etika sa unang lugar. Kaya, marahil ang pahiwatig na pagpuna ay nakakakuha ng lakas nito mula sa bahagi ng "Outdoor Ethics" ng pangalan ng aming organisasyon.

Malamang na pamilyar ka sa tugon sa mga nagtatanong sa mga mapagkukunang nakatuon sa sining ng paglikha o panitikan sa panahon ng digmaan, na kung abandunahin natin ang mahahalagang aktibidad ng tao, ano ang ating ipinaglalaban sa unang lugar? Sa tingin namin ito ay totoo para sa anumang aktibidad na nakatuon sa kahusayan ng tao. Sa pamamagitan ng paggawa ng masakit na magagandang musika, hindi tuwirang itinatanggi ng musikero ang kahalagahan ng pakikipaglaban para sa hustisya o pagtugon sa pandaigdigang polusyon. Hindi rin ang isang atleta na naglalaan ng kanyang sarili sa pagpapatakbo ng isang milya ng record sa mundo na salungat sa siruhano na nagligtas ng mga buhay. Wala sa amin ang gagawa ng magandang musika, o tatakbo ng world-record na milya, ni hindi namin iniisip na ang aming trabaho ay ganap na maihahambing sa isang artista o atleta, ngunit tulad ng mga gawaing ito, ang proteksyon ng ligaw na kalikasan para sa sarili nitong kapakanan, pati na rin ang ang pag-aaralan at pag-eenjoy ng mga susunod na henerasyon, ay isang mahalagang bahagi ng isang mas malaking larawan kung bakit ang pagkakaroon ng tao ay isang mahusay, o banal.

Ang isang tao ay hindi napakahusay dahil lamang siya ay napakahusay sa isang bagay. Ang isang dalubhasang pinuno ay mabisyo para sa kanyang mga kasinungalingan tulad ng isang magaling na atleta ay mabisyo para sa kanyang kasamaan. At, gaya ng wastong itinuro ni Aristotle, ang isang taong nagsasagawa ng pagpipigil at katarungan ngunit ang buhay ay puno ng pasakit at paghihirap ay hindi masasabing may mahusay na buhay bilang tao. Kaya, kung paanong ang bawat isa sa maraming mga birtud ay kinakailangan para sa kumpletong kahusayan ng tao, gayundin ang isang lipunan na ginawang mahusay sa pamamagitan ng pag-aalaga at pag-aalaga sa lahat ng bagay na ginagawang (maaaring) mahusay. Hindi sapat na tayo ay magpakain at magdamit at produktibong sakupin ang ating mga tao, at hindi rin sapat na tayo ay mag-asawa ng mga likas na yaman para sa kasalukuyan at malapit na hinaharap na mga henerasyon (bagama't ito ay lubhang mahalaga at napakahalaga). Dapat din tayong gumawa ng sining, at magsagawa ng mga gawa ng pisikal na kahusayan, at protektahan at itaguyod ang relasyon sa pagitan ng sangkatauhan at ligaw na kalikasan. Matagal nang alam ng mga pilosopo at makata kung ano ang lalong napapatunayan sa pamamagitan ng agham - na ang panahon sa kalikasan ay nakapagpapagaling at nagbabalanse - isang gamot na pampalakas para sa ating mga kaluluwa. Ang ginagawa natin ay pagtatangka na pag-isahin ang diwa ng ilang, ang hindi maipaliwanag na bagay tungkol sa kalikasan na umaakit sa atin dito, na may pinakamahusay na agham kung paano ito protektahan para sa sarili nitong kapakanan, nang sa gayon ay mas mabuti at mas maingat nating bisitahin at mapunan ang ating sarili, pagpapanatili ng balanse ng kalikasan para sa ating mga anak, at sa kanilang darating.

Tangkilikin ang iyong mundo,

Jessie at Matt

Ang Leave No Trace's Jessie Johnson at Matt Schneider ay bahagi ng 2018 Subaru/Leave No Trace Travelling Trainer Program na nagbibigay ng libre, mobile na edukasyon sa mga komunidad sa buong bansa. Ang mga ipinagmamalaking partner ng programang ito ay kinabibilangan ng Subaru of America, REI, Eagles Nest Outfitters, Deuter, Thule, Taxa, at Klean Kanteen.