Ang Kaso Upang Mag-aral Nang May Kabaitan

Noong 2015, nagsimula si Earl B. Hunter, Jr. at ang kanyang batang anak na lalaki sa isang tatlong buwang road trip adventure sa buong United States at Canada para magkampo at tuklasin ang magandang labas. Si Mr. Hunter ay hindi ipinakilala sa kamping hanggang sa huling bahagi ng kanyang buhay, ngunit naging mahalaga sa kanya na ang kanyang anak ay nagkaroon ng mas maraming pagkakataon na tamasahin ang kalikasan kaysa sa kanyang paglaki. Bilang isang Itim na lalaki, nagkaroon si G. Hunter ng kaunting kamalayan na ang pag-access sa panlabas na libangan ay higit na mahirap para sa mga hindi puti. Gayunpaman, nabigla siyang makilala ang isa pang pamilyang Itim sa kanilang tatlong buwang pakikipagsapalaran.

Mula sa karanasang ito, itinatag ni G. Hunter ang isang negosyong nakabatay sa misyon na tinatawag na Black Folks Camp Too . Ang kanilang layunin ay ikonekta ang mga taong may kulay sa mga naa-access at abot-kayang paraan upang tamasahin ang kalikasan, magbigay ng edukasyon sa mga pinakamahuhusay na kagawian sa paglilibang, at bigyang-diin ang kahalagahan ng pagiging kasama sa labas.

Noong 2018, natuklasan ng isang survey ng National Park Service na ang financial strain, kawalan ng interes, kalapitan, at accessibility ay binanggit bilang mga pangunahing hadlang sa paglahok sa panlabas na libangan. Sa kabila ng iba't ibang positibong pagbabago sa pag-access at pagiging inklusibo sa panlabas na libangan at ang kilusang pangkapaligiran, malayo pa ang mararating.

Ang pananaliksik na isinagawa ng Outdoor Foundation ay nagpapakita na ang karamihan sa komunidad ng panlabas na libangan ay puti at may mas mataas na socioeconomic status. Ang mga pattern na ito ay maaaring masubaybayan pabalik sa mga tagapagtatag ng modernong National Parks, Forest Service, at Wildlife Refuges ng America na nagtataglay ng mga diskriminasyong halaga tungkol sa maraming uri ng pagkakaiba-iba.

Ang orihinal na istrukturang ito ay dumugo sa kasalukuyang istruktura ng access sa kapaligiran at panlabas na recreation system ng ating bansa, at ang mga epekto nito ay maliwanag pa rin hanggang ngayon. Ang ilan sa mga isyung ito ay sistematiko, tulad ng pag-access, mataas na halaga ng kagamitan, at kakulangan ng mga mapagkukunan ng transportasyon at hindi maaaring baguhin ng isang indibidwal.

Gayunpaman, ang pagtulong sa iba na maging komportable, paggawa ng mga mapagkukunan upang madagdagan ang kaalaman na magagamit ng lahat, at nagbibigay-inspirasyong pagkahilig sa labas ay maaaring gumawa ng malaking pagkakaiba sa isang tao o isang komunidad. Ang prinsipyo ng Leave No Trace, "Be Considerate of Others", ay nagmumungkahi ng paggalang at pakikiramay na naaayon sa mga halaga ng Leave No Trace at mahalaga ito sa pagtiyak na masisiyahan ang lahat sa kanilang oras sa labas.

Dahil sa masalimuot na kasaysayan ng aktibismo at environmentalism sa Estados Unidos, ang modernong kilusang pangkalikasan ay tinitingnan ng marami bilang elitista at eksklusibo. Napakahalaga na masira ang pattern na ito upang matiyak natin ang kalusugan at kaligtasan ng kalikasan, planeta, at sangkatauhan.

Sa pamamagitan ng pagsasagawa ng kabaitan sa mga taong hindi nagmamalasakit sa kapaligiran sa parehong paraan na mayroon ka, maaari kang makatulong na lumikha ng isang mas nakakaengganyo at inklusibong kapaligiran kung saan ang lahat ay nakadarama ng kapangyarihan na gumawa ng higit pang mga mapagpipiliang kapaligiran. Ang misyon ng Leave No Trace ay gamitin ang kapangyarihan ng agham, edukasyon at pangangasiwa upang matiyak ang isang napapanatiling hinaharap para sa labas at sa planeta. Ang paggawa nito ay nangangailangan ng partisipasyon ng maraming mahilig sa kalikasan hangga't maaari. Ang lahat ay malugod na tinatanggap dito, kaya layunin naming magbahagi ng kaalaman at lumikha ng mga mapagkukunan na malawak na magagamit at naa-access sa lahat ng gustong gumamit ng mga ito.